The Sound We
See / A Rotterdam Symphony
The Sound We See / A Rotterdam Symphony is een film gemaakt
door Tarik Aouragh, Aron den Boer, Jonathan Brito, Loes van Dorp, Zara Gerrard,
A-Yi Kah, Vijal Leocadia, Sarojini Lewis, Fairoel Loonstra, Sabine Loonstra,
Nelson Lopes, Jennifer Maasdamme, Emre Macit, Kinko Mayerhold, Loel Vellekoop,
Dennis van Vreden en Zhang Yan. Ik heb deze film op 13 juni 2013 gekeken, thuis
op dvd.
De locaties gebruikt in de film zijn allemaal verschillende
plaatsen in Rotterdam. Om de minuut laten ze steeds een nieuwe locatie zien.
Deze film heeft niet echt hoofdpersonen, het gaat vooral om de stad. Maar toch
zie je af en toe de filmmakers in beeld. Zoals bij een stukje in de film, waar
ik Sabine Loonstra herkende. Alle mensen in de film hadden normale allerdaagse
kleren aan, behalve een koppel ergens aan het begin van de film, die erg
ouderwets gekleed waren. De locaties en muziek bepaalde erg de sfeer van de
film. De locaties kregen een zwart-wit effect, waardoor ze erg oud leken.
Terwijl ze in 2012 gefilmd zijn. De muziek gaf voor mijn gevoel over het
algemeen een erg mysterieuze, en soms dreigende sfeer. Er zijn geen stemmen
gebruikt, de hele film door zag je Rotterdam, en hoorde je muziek. Er zit niet
echt een verhaal in de film, in ieder geval geen hoorbaar of visueel script. Je
wordt meegenomen van de ene naar de
andere plek in Rotterdam.
De scenes die mij het meest bijgebleven zijn, zijn de
stukjes op de skatebaan voor het Einstein Lyceum in Hoogvliet, het stukje op
het strand waarin een jongen 'Rotterdam' in het zand had geschreven, en het
stukje in het steegje van de Maashaven. De camera stond hier vaak stil en
filmde de passerende mensen (en skaters). Het leek bij de meeste scenes dat ze
geen idee hadden dat er gefilmd werd.
Ik denk dat het genre 'Artfilm' is. Omdat het over delen van
de stad Rotterdam gaat. Je krijgt een beeld van de stad en de dingen die het
bijzonder maakt.
Hier een korte samenvatting. In de film kon je om de minuut
verschillende delen van Rotterdam zien. Huizen, gebouwen en mensen
voornamelijk. De film was in zwart-wit, met een soort effect waardoor het leek
alsof het vroeger is gefilmd. Vaak zie je mensen lopen naar hun bestemmingen,
of waar ze ook heen gaan, en krijg je gebouwen te zien.
Ik denk dat de film meerdere functies kan hebben.
Voornamelijk denk ik dat de film informatie wil verstrekken over Rotterdam, hoe
het eruit ziet. En hoe het allerdaagse leven in de stad eruit ziet. Het kan ook
zijn dat de regisseurs een boodschap over wilden brengen over Rotterdam, alleen
ik zou er niet op kunnen komen wat.
De regisseurs hebben de muziek en mooie beelden gebruikt om de aandacht van het publiek vast te houden.
Toen ik deze film mee naar huis kreeg, verwachtte ik een
moderne film waarin ze delen van Rotterdam lieten zien. Dit verwachtte ik
eigenlijk ook met de muziek. Wat de meeste indruk heeft gemaakt is denk ik toch
wel dat het heel anders was dan ik verwachtte. En ik vond het erg mooi gefilmd.
Ik vond het een mooie film, doordat het of diverse locaties
is gefilmd en je toch goed kan zien dat er goed over nagedacht is. Op een
moment in de film vond ik wel dat ze iets te lang stilstonden bij een bepaalde
locatie, wat het een beetje saai maakte. Maar dat is verder niet voorgekomen. De
muziek kwam voor mij er mysterieus en soms zelfs een beetje dreigend over, maar
ik vond het wel passend bij het beeldmateriaal. Het was erg anders dan ik
verwachtte maar heeft me niet teleurgesteld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten